روزها و شب های جنگ و عشق

از یادداشت مترجم:
روزها و شبهای جنگ و عشق کتاب آسانی نیست. باید خواندن اش را تاب آورد از یک سو آشفته به نظر میآید اما خواننده ی دقیق پی خواهد برد که ساختاری دقیق دارد. ادبیات-شهادت است که به هیچ روی تنها در برگیرنده ی پیام (سیاسی) نیست. گالیانو مخالف بود با این انگاره که ادبیات سیاسی تنها و یکسویه به موضوعات سیاسی بپردازد. دیدگاه اش درباره ی ادبیات آمریکای لاتین این بود که نوشته ها با موضوع اجتماعی و سیاسی از هدف دور می مانند؛ زیرا تنها به لحن انگیزاننده توجه دارند و بازتاب ساده ی واقعیت اند. این گونه نویسندگان که رو به خلق دارند، فکر می کنند خلق قدرت تخیل ندارد و با کارشان همان می کنند و میگویند که ستمگران می خواهند؛ آنان که زبانی یکنواخت دارند، شخصیت های تک بعدی می سازند. شخصیتهای کاغذی بدون ترس تردید یا تضاد که سر به زیر و سر به راه دستورات نویسنده را اجرا می کنند. بر خلاف ادعای مبارزه با نظم از آن دفاع می کنند (Alera آوریل ۱۹۸۱).
گالیانو از خواننده میخواهد تا به زمان خواندن نقش فعال داشته باشد. واقعیت کتاب به اندازه ی زندگی روزمره آشفته است. نباید همه چیزی را آن گونه که هست بپذیریم اما برای تغییر واقعیت باید به این آشفتگی نظم بدهیم. شهادت شخصیتهای این رمان، با قلم نویسنده به کار هنری تبدیل شده اند که ما پا به درون آن گذاشته و نقش راوی سوم می گیریم. گالیانو در قاره ای پر از تضادهای شگفت، سخنگوی مردم عادی بود. ما را دعوت می کند به گفت و گو، زیرا ،شادی، درد، طنز و حسرت شخصیتها باید با واکنشی از سوی ما رو به رو شود. واقعیت تاریخی که به زمان خواندن با آشنا می شویم، واقعیت خودمان نیز هست. نویسنده میخواهد ما را سهیم کند در اموری که نباید فراموش شوند...