اعترافات سران حزب توده - جلد ۱

تدوین: موسسه فرهنگی انتشاراتی نگره

از مقدمه کتاب:
از فردای انقلاب انواع گروههای سیاسی از جریانهای بظاهر مذهبی گرفته تا جریانهای غیر مذهبی، جریانهای لائیک، غرب گرائی و چپ گرائی در عرصه سیاسی میهن انقلابی ظاهر شدند تا با تبلیغات زهرآگین خود گذشته انقلاب را خدشه دار و آینده آن را تیره و تار معرفی کنند و این درست همان چیزی بود که دشمنان اسلام و انقلاب اسلامی آن را بوضوح دریافته بودند و می دانستند تا مادامی که اندیشه های مذهبی ریشه در پوست و گوشت مردم داشته باشد و تا زمانی که روح مبارزه طلبی علیه استکبار جهانی شرق و غرب در مردم زنده باشد، شکست انقلاب ممکن نیست پس باید روحیه مبارزه طلبی و افکار آزادیخواهانه و استقلال طلبانه مردم مسلمان را در هم شکست و آنها را نسبت به راهی که رفته اند دچار شک و تردید نمود، تا هر آنچه را که می تواند به پیروزی و بهروزی آینده انقلاب بیانجامد معیوب و مشکوک جلوه گر ساخت.
بدین سان بود که «حزب توده ایران» به عنوان یکی از قدیمی ترین جریانهای سیاسی چپ، پس از بیست و سه سال دوری از میهن بار دیگر فعالیت علنی خود را در ایران آغاز نمود. اما طولی نکشید که تاریخ در سراشیبی انقلاب و به دور از تمامی دامها و دسیسه ها به قضاوت نشست تا در باره عملکرد چهل ساله این حزب داوری نماید! بدین گونه بود که رهبری حزب توده پس از یک دوره چهار ساله در بهمن ماه ۱۳۶۱ تحت پیگرد قانونی قرار گرفت و پس از بر ملا شدن ماهیت وجودی و حقیقی آن، سرانجام فعالیت این حزب از سوی نهادهای قضائی کشور غیر قانونی و منحل اعلام گردید. رهبری حزب توده که در سال ۱۳۶۱، انحلال خود را از سوی مقام های قضائی کشور احتمال داده بود، پس از یک رشته تمهیدات سیاسی و سازمانی به تاسیس کمیته برون مرزی مبادرت ورزید. هدف از تشکیل این سازمان بیشتر بدان خاطر بود که در صورت وارد شدن ضربه به حزب این کمیته بتواند با سازماندهی و راه اندازی شانتاژ و جنگ روانی علیه جمهوری اسلامی از اتهامات وارده بر حزب بکاهد. ولی رهبری حزب توده هیچگاه تصور نمی کرد که روزی، لکه ننگ جاسوسی و کشف سازمانهای مخفی و نظامی کارنامه سیاه حزب توده را از آنچه که هست سیاه تر سازد...