زن

از مقدمه کتاب:
چنانکه از نام آن هویداست، این کتاب مجموعه ایست از راهنمائیهای بسیار بسیار عملی برای جلب رضای زن. در روم و یونان، ایران و اروپا هزاران کتاب راجع باین موضوع نوشته اند. در هندوستان کتابی بزبان فارسی چاپ شده موسوم به « بهار دانش» (در بیوفائی زن) و کتابی دیگر بنام «گلزار دانش» (در وفای زن) و «زن» و «دانش» را در یک ردیف قرار داده اند. در طی چند سال اخیر، علاوه بر هزارها مقاله و قطعه کوچک، چند جلد کتاب بزبان فارسی ترجمه شده که همه درین باب است. آنانکه از سن پنجاه و شصت پا فراتر گذاشته اند، با سوء ظن بدینگونه کتب می نگرند و آنانکه اندکی جوانتر (یا کمتر پیر) هستند، می گویند: ضرر این کتابها بیش از نفع آنست. گروهی دیگر میگویند: تخصیص این همه مقاله و صفحه بزن، کاری هجو است ... و در عین حال همین چیز «هجو» را با حرص و ولع فراوان میخوانند و انسان را بیاد داستان معروفی میاندازند ... که روزی خانم محترمی بدانشمند فرهنگ نویسی گفت: آقا! چرا کلمات رکیک و بد را در فرهنگ خود نوشته اید؟ فرهنگ نویس در جواب فرمود: خانم! اگر بد و رکیک هستند، چرا دنبال این کلمات گشتید؟ باوجود این، اگر صفحات تاریخ را بگشائید مشاهده خواهید فرمود که در تمدن روم و یونان و ایران قدیم زن مقام شامخی که نداشته هیچ؛ هیچگونه مقامی نیز برایش قایل نشده اند. در میان اینهمه حجاریها و مجسمه ها و کنده کاریهائی که از ایران باستان دیده ایم، بندرت هیکل زنی دیده می شود. در تمدن عرب، نام زن برده نمی شود. یونانیان بزن توجهی نداشتند و حتی افلاطون از زبان استادش سقراط مینویسد: «زنان را باندرون بفرستید تا بتوانیم از زندگی لذت ببریم»!...