مدیریت پروژه های ساخت و ساز

این کتاب عنوان شماره ۸ از مجموعه ۹ جلدی موسوم به «دانش ترکیبی» تالیف یا ترجمه منصور متین است. کتاب در رابطه با مدیریت گروهی پروژه‌های معماری و مهندسی به رشته تحریر درآمده است. آنچه که نویسنده حوزه معماری و مهندسی و ساختمان (AEC) می‌نامد، فعالیت‌های شهرسازی، راه‌سازی، تولید مسکن، معماری، طراحی مناظر و غیره را در برمی‌گیرد. در چنین فعالیت‌های کاربردی و میدانی، طیف وسیعی از متخصصان و دست‌اندرکاران سازندگی - اعم از معماران، مهندسان، طراحان و برنامه‌ریزان، کارگران - بعلاوه نیروهای اجتماعی، اقتصادی، مقامات اجرایی و حقوقی، شوراها و دیگران مشارکت دارند. پس، به واسطه تلفیق دانش‌ها و مهارت‌های متنوع از متخصصان و دست‌اندرکاران مختلف، این قلمرو از فعالیت‌های علمی و اجتماعی «میان‌رشته‌ای» تلقی می‌شود. یا به عبارت بهتر، باید با نگرش میان‌رشته‌ای وارد آن شد.

نویسنده کتاب مسائل کار تیمی از قبیل تعامل درون‌گروهی، مدل‌های ارتباط در کار تیمی و چند‌رشته‌ای، لزوم تقریب دیدگاه‌ها، وجود تسهیل گران کار میان‌رشته‌ای، مسئله شان و جایگاه‌ها و تاثیر آن در موفقیت کار، مسئله ارتباط و اعتماد، یادگیری کلی از سیستم پروژه و افراد آن، و سایر ابعاد کار در این حوزه را به خوبی به هم ربط داده است تا نگاهی سیستمی و کل‌گرایانه در ذهن خوانند شکل گیرد. مشخصه ممتاز کتاب حاضر،استفاده از مفاهیم کلیدیِ نگرش سیستمی از قبیل پیچیدگی، تعامل، هم‌افزایی، اطلاعات، بازخورد، یادگیری، رشد و گسترش، ارزیابی و غیره است که خواننده را به تفکر در باره «کلیت» پروژه‌های معماری و مهندسی دعوت می‌کند. با این نگرش، دنیای معماری و ساختمان بعلاوه افراد دخیل در آن به منزله یک سیستم اجتماعی فراگیر با دامنه‌ها و مرزهای سیال است. بنابراین، نه تنها به واسطه حضور دست‌اندرکارانی از حرفه‌های مختلف ماهیت «میان‌حوزه‌ای» و میان‌رشته‌ای دارد، بلکه مشارکت در آن یا مدیریت آن توسط تیم‌ها و گروه‌های حرفه‌ای نیز مستلزم هشیاری و آگاهی از الزامات فعالیت‌های میان‌رشته‌ای است.