لئوناردو داوینچی

بخشی از متن کتاب:
هنگامی که در ایتالیا به گردش میپردازید و به فلورانس (فی رنتسه) می‌رسید، شاید از دیدن صخره ها و تپه های فراوانی که شهر و روستاهای پیرامونش را فرا گرفته اند، بر این اندیشه شوید که سیمای طبیعی فلورانس در جریان زمان دگرگونی چندانی نپذیرفته و اکنون نیز همان است که در اعصار پیشین بوده است. اندیشه شما بر خطا نیست. زیرا تپه های عریان یا زیتون پرور توسکان (توسکانا) و دره های خالی و درازی که میان تپه ها وجود دارند به شکل دیرین خود یعنی دورانی که کاخها و پلهای بزرگ و تاریخی فلورانس ساخته میشدند، باقی مانده اند. حصارها و قلعه ها و ناقوس خانه های شهر، نمایی را که پانصد سال پیش داشته اند، از دست نداده اند. چندان که اگر لئوناردو داوینچی یا یکی دیگر از مردم پیشین فلورانس بار دیگر به جهان آید و شهر خود را بنگرد، بیگانه اش نخواهند یافت.
مسلماً فلورانس هم مانند شهرهای دیگر کاملا از دگرگونیهای زمانه و گزند باد و باران برکنار نمانده است. چنان که در ورای حصارهای باستانی فروریخته اش، عمارات امروزی جای خانه های قدیمی را گرفته اند. ولی این تغییرات هیئت دیرین شهر را چندان عوض نکرده است و هنوز کاخ کهنسال پیتی و آرامگاه خاندان مدیچی و کارگاههای زرگران و پلهای شهر با همان قیافه هایی که به چشم لئوناردو داوینچی آشناست، خودنمایی می کنند. سنگهای عمارات نیز که گویی پاره ای از آفتاب داغ تابستانهای فلورانس را در خود گرفته اند، با همان جلوه و جلای زرفام پیشین به نظر میرسند. لئوناردو در سال ۱۴۵۲ در دهکده ای که وینچی نام داشت و چندان از فلورانس دور نبود زاده شد. عصر او عصر کریستف کلمب نیز بود؛ و اگر این دو را همزاد و همگام بشماریم، از صواب برکنار نمی شویم. هر دو به یک عصر تعلق داشتند...