جامعه شناسی تاریخی زن

مقدمه نویسنده:
هنگامیکه انسان پاره ای از راه زندگی را می پیماید. هر چه پیش می رود آن را بزرگ و بزرگتر میبیند. چون در اینجاست که همه جزئیات زندگی یعنی نشیب ها و فرازها تلخیها و شیرینیهای آنرا یکی بعد از دیگری لحظه بلحظه زیر پا می نهد و احساس میکند گامی که بر میدارد، سوزشها و سازشهای زندگی با او همگام است. روی این حساب است که هر انسانی تاریخ زندگی اش را از تاریخ زندگی دیگران بزرگتر و با ارزش تر مشاهده میکند. این یک امر بسیار ساده انسانی است. از هر جهت که نظر افکنیم، دیدگاه چشم بزرگ و بزرگتر میشود. و آن هنگام که قدمی چند از آن فراتر رود، همان دیدگاه عظیم بسیار کوچک و ناچیز جلوه مینماید و همچنین از نظر انسان کارهای انجام یافته خود، در نظرش بزرگتر و با ارزش تر از کارهای سایرین جلوه می نماید. برای اینکه از هر کسی و از هر چیزی بآنها نزدیکتر بوده و تک و تنها بار رنج و زحمت آنها را بر دوش کشیده است. سپس نظیر همین کارها را که با کوشش و زحمت دیگران انجام گرفته و شاید که مهمتر و دقیقتر هم باشد، هرگز باندازه کارهای خود بزرگ و با ارزش احساس نمیکند هر اندازه هم که عطف توجه نماید و هر قدر هم در وجدانش خود را در آن کارها شریک سازد باز هم به نظرش نمی آید که دیگران نیز همین تجربیات و آزمایشهای وی را در این اعمال بکار برده اند. بلکه یک نفر انسان، لحظه نزدیک زندگی خود را از لحظات دور و دورتر خود بزرگ و با ارج حس مینماید...