هشتاد و هشت کاغذ آزاد

از متن کتاب:
نامه به تو (۱)
این روزها اگر تمام شوند ما باز هم به جهان اندوه می بخشیم... تو سیگارهایت را در تنهایی دود میکنی... من شعری را بر سینه ام می چسبانم... و مرگ را که در یک قدمی ست... ناگزیر بودیم به بوسیدن هم اکتفا کنیم... جهان چیزی نداشت جز کلماتی ستایش آمیز در شرح رنج که به آنها شعر می گفتیم... و بوسیدنت... و بوسیدنت... و نامت که آخرین آفتاب تابیده ست در این ژولیدگی خودکامه که به آن زنده گی میگوییم... یک روز عصر موهایم را فر کرده بودم و یادم هست بال پرنده ی کاغذی دخترم پاره شده بود... نشستم و درستش کردم
یک روز عصر به تو گفتم که نامت زیباست... جوری که انگار مرگ از ما کلمه ی عبور میخواهد.
مشهد/ شنبه یکم آبان ماه یک هزار و چهارصد
۲۰۲۱-اکتبر-۲۳