دیوان غوث الاعظم؛ شیخ عبدالقادر گیلانی

از متن کتاب:
كلام عرفانی در حقیقت نابترین کلامی است که در طول تاریخ تفکر اسلامی جایگاهی بلندی برای خود برگرفته است این مکتب بزرگ و دقیق بزرگانی را پرورده که دوباره هر یک به مکتبی و نظامی تبدیل شده اند؛ یکی از آن بزرگان حضرت شیخ عبدالقادر جیلانی قدس سره میباشد که در کارگاه روحانی تصوف و طریقت یادگارهای معنوی بسیاری از او بجا مانده است. کلام حضرت جیلانی رضی الله عنه كلام دلداری و دلبریست؛ بنده بیدل را دلداری میدهد که دل از خدای خود نگیرد.
شکست ناپذیری و رد ناامیدی از بارگاه خدای متعال اندیشه است که از سر تا پای دیوان غزلیات این بزرگمرد طریقت به ذهن میرسد. حضرت جیلانی رضی الله تعالی عنه میفرماید که خدا در همه چیز خود را به انسانها را نموده است اما آن دیده که حضرت دوست را دیده بتواند کدام است؟!
آن دوست ز هر ذره خود را به شما بنمود
در مشرق و در مغرب یک دیده بینا کو؟
از سوی دیگر خدا خود بندگان عاشقش را میخواهد تا دل بدو دهند که در هر حال امین و قرین همه اوست.
گر دل دهی بماده عاشق که ما امینیم
با او که دل بما داد در روز و شب قرینیم...