معمای دانایی

نکته اصلی فهم واقعی پدیده سواد در چهارسوی دانایی است. سواد به معنی سیاهه نظم یافته و سیاهه شناسی روشمند است. در این شناسایی ذهن با ممارست در فراگیری قابلیت خواندن، نوشتن و گفتن پیدا می کند. در حالی که دانایی با محوریت تفکر امری متفاوت است و از مجرای فکرستانی، فکرپژوهی و فکرسازی بنیادین به وجود می آید که بخشی از وجود ممتاز انسان است.
پارادکس سواد و دانایی هنوز معمایی حل نشده در ذهن و مغز است. سواد در حالی که دانایی نامیده می شود، دانایی نیست و دانایی جامعیت سواد و بی سوادی است. با این فرض سواد حد فاصل دانایی و نادانی و با تمایل به نادانی است و باسوادان هر چند در شمار نادانان به حساب نمی آیند، اما ممکن است با سیاست معطوف به فکر و منطق در راه دانایی قرار گیرند و دانا شوند.
همه سخن این است چرا آنانی که باید دانا می شدند، باسوادند.