خرزهرگان برابر آئینه ها: مجموعه شعر

اشاره نویسنده:
سروده های این دفتر سوای شعرهای کوتاه "پویا"، "سپرده"، "عبور"، "ما را چه می شود؟" همگی در نیمه اول سال ۱۹۸۳ میلادی یعنی نیمه اول سال ۱۳۶۲ هجری خورشیدی در زیر تیغ آفتاب داغ و گرگر آتش تابستان، در سرمای غربت سروده شده، که در لابلای برگهایش غربتِ غربت را حس خواهی کرد.

شعر پویا:
من به عشق دختری که
با من نمی ماند نمی اندیشم
من به رود سرکشی که
هرگز نمی ماند، نمی اندیشم