در بی بهار و بی باران: مجموعه شعر

بخشی از شعر مثنوی یکم:
نه ابرم که رعدم به مشتی زند
ز باران من تشنگی بشکند
نه بر بستر آبی آسمان
ز خونم شود سرخ رنگین کمان
نه کوهم که گر بشکند سینه ام
بر آب روان خندد آئینه ام
نه سبز بهارم نه باد سحر
که تا با بهاران شوم همسفر
نه گیسوی خورشید با شانه ام
نه مهتاب شولای کاشانه ام
نه هیهای طوفان بروبد مرا
نه امواج دریا بکوبد مرا
نه موجم که با صخره جنگ آورم
نه مدم که ساحل به چنگ آورم....