حکمت الهی

حکمت الهی (theosophy) از دو کلمة (theo خدا) و ( sophia حکمتwisdom =) ترکیب یافته است؛ و به همین دلیل این معنا را که همان حکمت الهی (God-Wisdom) است، به خود گرفته است. و این معنایی است که هر فرهنگ لغاتی ارائه می دهد: « ادعای دریافت دانشِ مستقیمِ از خداوند و یا از ارواح». هر چند که این تعریف نادرست نیست، اما نابسند است، و فقط جزء کوچکی از صورت ذهنی تمامی معنایی را که کلمة حکمت، از حیث تاریخی یا عملی در بر دارد، عرضه می نماید.
به طوری که در جنیة دینی یا مذهبی حکمت الهی خواهیم دید، دریافتِ «معرفت مستقیم ازخداوند» هدف غایی حکمت الهی، و قلب، و حیات تمام ادیان حقیقی است؛ این بالاترین «معرفت، و علمی است که به واسطة خداوند هر چیز غیری شناخته می شود.»؛ اما در عین حال پایین ترین معرفت، است؛ زیرا «غیرِ» شناخت پذیر، و روش های شناخت آن، مطالعات حکمت الهی را حجیم می کند.
این که گفته آمد به اندازة کافی طبیعی است، زیرا معرفت عالی را باید هرکسی برای خود کسب کند، و از غیر کار چندانی ساحته نیست، جز اشاراتی به طریق، یا با ترغیب به جهد، و یا با تمثیل؛ همان گونه که دانش سفلی را از طریق کتاب، سخنرانی، گفت و گو می توان از گوینده ای به شنونده انتقال داد.