هوش انسان در تقابل هوش مصنوعی

پیشگفتار:
"انسان بودن یا نبودن؟"
این سوال شکسپیر است که بارها آن را شنیده ایم.
امروزه بدون شک کامپیوترها هر روز "هوشمندتر" می شوند. این جسم الکترونیکی احتمالاً به زودی به یک حالت میانی بین جهان اتفاق گرا و جهان زنده تبدیل می شود. تا چه حد؟ این موضوع کتاب است.
اکنون به خوبی می دانیم که هر گونه زنده ای صادقانه از قانون داروین برای سازگاری بهتر با محیط پیروی می کند. به طور دقیق، هر گونه به جز انسان ها. به این گونه خاص یک موهبت خاص الهی داده شده: هوش.
اما انسان اجازه دارد از پیش بینی های داروینی سرپیچی کند: برای سازگاری محیط برای راحتی خودش.
ابتدا این کار توسط انسان انجام شد:
ابداع ابزارهای سازگار و سپس ماشین آلات، که بلافاصله منجر به پیشرفت در شرایط زندگی و کار می شود.
هوش با شناخت بهتر ما به تدریج رشد می کند. محیط و طبیعت خودمان. این یک فرآیند تجمعی است که به نفع همه است ، حتی اگر همه در آن سهیم نباشند.
هوش مربوط به هر حوزه فعالیت مغز انسان است و نه فقط ریاضیات!
ماشین آلات به تدریج و با کارآیی بیشتر جایگزین انسانهایی می شوند که وظایفی را بر عهده دارند ماشینها قادر به تحقق بخشیدن به خود نبودند. اما اکنون هوشمند شده اند. در حال حاضر، انسان ها خسته می شوند،اما ماشینها نه حال این سوال مطرح است که چرا نقش انسان را به ماشین ها اختصاص نمی دهند به جای انسان باهوش بودن؟ آنها مطمئناً عملکرد بهتری خواهند داشت و از ما بهتر مراقبت می کنند.
این چالشی است که ما در این کتاب با آن روبرو هستیم، که خواندن آن نیازی به متخصص علمی بودن ندارد. این فقط یک بررسی دلپذیر از موضوعی است که همه ما درگیر آن هستیم. در آینده نزدیک تحولات بسیاری به وجود خواهد آمد که ارزش دارد از آنچه ممکن است اتفاق بیفتد مطلع شوید.