سیاستگذاری در آموزش و پرورش

آموزش و پرورش به عنوان یکی از مهم‌ترین حوزه‌های سیاستگذاری عمومی و همچنین سیاستگذاری اجتماعی است و فراهم‌کردن شرایط آموزش رایگان وظیفه غیرقابل چشم‌پوشی دولت‌ها در یک قرن گذشته بوده است. در ایران قانون اساسی معارف نماد برجسته گسترش آموزش عمومی است و در سال ۱۲۹۰ هجری شمسی به تصویب رسیده است. بدین ترتیب نهاد جدید مدرسه به عنوان میوه مهم مشروطه ایرانی به تدریج و طی بیش از ۱۰۰ سال به بار نشسته و به مدد انقلاب اسلامی امروز در سراسر ایران گسترده است.
با این وجود مدرسه در کمتر دوره‌ای پس از مشروطیت توانسته است توجه ویژه سیاستمداران را به خود معطوف کند. در واقع این نهاد سیاست است که هنوز آن‌گونه که باید ضرورت آموزش با کیفیت و عادلانه را درک نکرده و آن را در انتهای اولویت‌بندی‌های خود قرار داده است. آموزش و پرورش گمشده میدان پر تشنج و ناپایدار سیاست، اقتصاد و فرهنگ ایران است.
در راستای همین آسیب‌شناسی مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری فعالیت تخصصی اندیشکده‌ای خود را در سال ۱۳۹۸ در حوزه سیاستگذاری آموزش و پرورش آغاز کرده است. کتاب پیش رو مجموعه‌ای از پژوهش‌ها و گزارش‌های این مرکز در دو سال پایانی دولت سیزدهم است که مسائل راهبردی و سیاستگذاری‌های آموزش و پرورش را مورد توجه قرار داده است.