ملحق نهج البلاغه و ترجمه آن

تدوین کلمات و خطبه‌های امیرالمومنین (ع) بعد از شهادت ایشان نیز ادامه پیدا کرد و بسیاری از محدثان عام و خاص به این امر اهتمام ورزیدند. از محدثان شیعه می‌توان ابوالمنذر هشام بن محمد بن سائب کلبی، مسعده بن صدقه، سید ابوالقاسم عبدالعظیم حسنی، اسماعیل بن مهران و صالح بن ابی حماد را نام برد و از محدثان عامه نیز می توان به محمد بن عمر واقدی و علی بن محمد مدائنی اشاره کرد.
در میانه اتفاقات بزرگ ادبی و حکمی بود که در پایان سده ۴ قمری، عالم و ادیب فرزانه، سید شریف رضی، احادیثی از امیرالمومنین را انتخاب کرده و در کتابی به نام نهج البلاغه گرد آورد. این کتاب نقطه عطفی برای نوشتن شرح و تفسیر کلام امام علی(ع) و نوشتن ملحقات، تذییلات و مستدرکات بر آن شد. اما علما و دانشمندانی بعد از آن، کتاب هایی دیگری از خطبه ها و احادیثی که در نهج البلاغه نیامده بود، تولید کردند. یکی از این علما، احمد بن یحیی بن ناقه است که در میان روایات و خطبات امیرالمومنین، خطبه هایی را انتخاب کرد که در نهج البلاغه نیست. او در ادامه برخی از وصایای پیغمبر اکرم (ص) به امام علی(ع) و نیز برخی از اخبار در فضائل اهل بیت و چندی از ادعیه امام علی(ع) را نیز در این کتاب آورده است.
کتاب «ملحق نهج البلاغه» اثری است که احمد بن یحیی به علاقه مندان امیرالمومنین عرضه کرده است.