جان جهان: مجموعه شعر

زنده‌یاد فاطمه جهانگرد را باید به حق وارث بزرگان و ستارگانی مانند لاله خاتون، بیجه كرمانی و بی‌بی حیاتی دانست که به مدد عشق به میهن، شهر و زادگاه و همدردی با آلام بشریت و انزجار از تباهی و ویرانی پیام و اندیشه والای خود را در قالب قصیده، غزل، قطعه، مثنوی، رباعی، چهارپاره و شعر نو از مرزهای تیره و تار بخل و آز و حسد و ناامیدی گذراند و بی‌تردید به گوش تمام صاحب‌دلان و عاشقان در قرن‌های آینده رساندند و نام خود را برای همیشه در تاریخ در زمرۀ نیک‌اندیشان این دیار ثبت و ضبط نمود. فاطمه جهانگرد «جهان كرمانی» شخصیتی ممتاز بود كه عاشقانه در زمینه‌های مختلف فرهنگی، ادبی، مطبوعاتی و برنامه‌های آموزشی تدریس و در امور خیریه فعالیت خستگی‌ناپذیر داشت و مجموعه‌های مختلفی را تألیف، تدوین و مقالات علمی زیادی در باب مسائل ادبی از خود بر جا گذاشت.
آنچه پیش از هر موضوع دیگر در «جان جهان» نمایان است، تجلیات ایمان و مراتب اعتقادات معنوی «جهان کرمانی» است:
سحر که بر لب من می‌رود ترانۀ دوست
قیامتی کنم از یاد عاشقانۀ دوست
خدا خدا کنم آنقدر تا به جان شنوم
شمیم گرم نفس‌های نازدانۀ دوست