پرمتوس در بند

یکی از نوآوری های بحث برانگیز نعلبندیان رسم الخط اوست. اینجا نمی خواهم به این موضوع بپردازم. تنها موردی به چشمم آمد که اشاره به آن را سودمند می دانم. واژگان مربوط به اساطیر یونان و رم در فارسی با رسم الخط و تلفظ فرانسوی جاافتاده اند؛ و عموم مردم (به استثنای اندک متخصصین تاریخ و ادبیات) آنها را به این شکل می شناسند؛ و سایر تلفظ ها مانند تلفظ انگلیسی برایشان نامفهوم است. من نمی دانم چرا نعلبندیان به جای آشیل، تلفظ ناآشنای ایسکلیس و به جای پرومتئه، پرومتوس را برگزیده است. اگر منظور وفاداری به متن اصلی بود باید می نوشت آیسخولوس که تلفظ یونانی است. به نظر می آید یک جور ادا و اطوار روشنفکری باشد. شاید هم اشکال به ترجمه از متن دست دوم برمی گردد. هر سه کتابی که نعلبندیان ترجمه کرده از انگلیسی اند؛ در حالی که اصل آنها سوئدی، آلمانی و یونانی بوده است. در خود فرآیند ترجمه دست اول بسیاری مفاهیم، ناخواسته از دست می رود یا دستخوش تغییر می شود؛ چه برسد به ترجمه دست دوم. ای کاش نعلبندیان به این موضوع بیشتر توجه می کرد؛ یا آثاری را برای ترجمه برمی گزید که زبان اصلی آنها را بداند.

عالی عالی عالی حتما بخوانید