تصویر زن در ده سال داستان نویسی انقلاب اسلامی

آثار ادبی که تحت شرایطی ویژه خلق می‌شوند، در نگاهی کلی بیانگر نیازها، علایق، روحیات، آرزوها و اهداف انسانی هستند. هر اثر بیانگر تلاش انسانی است که خود را می‌جوید. او با اشراف و آگاهی مضاعفی که به خود و جامعه و محیط اطرافش دارد، با نگاهی تیز سعی در شناخت رویدادها و روابط انسانی و یافتن جایگاه انسانی خویش در پهنه اجتماع و تاریخ دارد. حضور زن در ادبیات در هر دوره، حضوری اجتناب‌ناپذیر است. زن با حضور فعال و مؤثر خویش که گاه نقش بازدارنده دارد و گاه نقش هدایت‌کننده، خود را در جای‌جای ادبیات هر دوره نمایان می‌کند. این نوشتار نگاهی اجمالی دارد به آن دسته از داستان‌هایی که در دهه اول انقلاب توسط نویسندگان مسلمان و انقلابی نوشته شده و ابعاد نوشتارهای موجود را از زوایای گوناگون بررسی می‌نماید. این نقد در دو محور تنظیم شده است: چهره و شخصیت زن در داستان‌ها از نظر کیفی و محتوایی؛ میزان فعالیت و نقش زنان در داستان‌نویسی از جهت کمّی و آماری.