هومر

ادبیات غرب با هومر آغاز می‌شود. با وجود مخالفت سرسختامه افلاطون، دو حماسه جاودانه «هومر: ایلیاد و ادیسه» هیچ‌گاه از چشم یونانیان باستان نیفتاد و بنیاد آموزش یونانی را به خود اختصاص داد. رومیان نیز اسیر جادوی این دو حماسه شدند؛ هومر پیر راهنمای ویرژیل بود که خود استاد و مقتدای دانته و میلتن شد. بعدها شعر هومر الهام‌بخش ادیبان بزرگی چون تنیسون، کازانتزاکیس و جیمز جویس گردید. اما این روح تاثیرگذار در منظومه‌های هومری چیست که آنها را بیرون از غبار اعصار تازه و زنده نگه می‌دارد؟ نویسنده این کتاب با تفسیر دو منظومه ارجمند هومر در پی تبیین و اثبات این دعوی است که بزرگی هومر به آن است که توانست کاربست ژرف و اصیل افکار و آرمان‌ها و زندگی را به ما بنماید و در منظومه‌هایش آشکار سازد آدمی می‌تواند چیزی فراتر از کشمکشی ناچیز در دل ظلمت باشد و فراتر از همه مهلکه‌ها و مصائب مقدر پرواز کند؛ در عین حال دنیا را بی هیچ توهم بنگرد و از رویارویی با آن شانه خالی نکند.