حقوق ورزشی از منظر فقه و قانون موضوعه ایران

امروزه ورزش دیگر بازی و سرگرمی نیست، بلکه، ورزش پیشه، تجارت و صنعت است. ورزش، اکنون، دارای ارزش و اهمیت فراوانی در جامعه است و دارای ابعاد گوناگون اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فردی است. از بعد سیاسی چه در درون مرزها و چه برون مرزها، ورزش دارای جایگاه والائی است. و پیروزی در میدان های ورزشی وسیله ی مفیدی برای تبلیغ و اثبات اعتبار ملی است و به همین جهت بودجه های کلان و نیروهای انسانی فراوان برای پیشرفت ورزش و توفیق در میدان ها صرف می شود. دولت های گوناگون با سرمایه گذاری در ورزش می کوشند، اقتدار خویش را به جهانیان اثبات کنند. گاه ورزش صحنه کنشهای سیاسی دول متخاصم است. کناره گیری ورزشکاران ایرانی از رقابت با ورزشکاران اسرائیلی تبار نمونه ای از چنین کنشهایی است. انحراف افکار عمومی از مسائل جاری به وسیله تبلیغات گسترده در ورزش و استفاده ابزاری از ورزشکاران در جریان انتخابات از دیگر ابعاد اهمیت ورزش در سیاست است. ورزشکاران نمایندگان غرور ملی و ارزشهای مردم ملل خویش هستند. این اهمیت روز افزون باعث شده است که اندیشمندان حقوقی متمایل به تاسیس رشته ی خاصی با عنوان «حقوق ورزشی» شوند و شرط بندی بر روی پیش بینی نتیجه بازی ها و ترویج مدهای مو و خالکوبی ها از آثار و اهمیت ورزش در مسائل اجتماعی است. ورزش ابزار سلامت اجتماعی و سعادت نوع بشر می تواند نقش موثری در پیشگیری از ناهنجار اعتیاد و درمان آن دارد و دول با کفایت و مدبّر با سرمایه گذاری بر روی ورزش تکلیف خود را در برابر مردمان خود به انجام می رسانند.اهمیتی که ورزش در جهان کنونی دارد موجب گردیده است تا موضوع علوم گوناگون مانند: جامعه شناسی، پزشکی، مدیریت و.. قرار گیرد. حقوق نیز همپای دیگر علوم به بررسی این پدیده اجتماعی پرداخته است. در کشور ما در زمینه حقوق ورزشی نو پا است و رویه قضایی، چندان که باید به این پدیده ی مفید اجتماعی و مبارزه با خطر های ورزش نپرداخته است