تراضی و صلح

حقوق مدنی علمی است که ریشه های دراز و طویل آن به اعصار غارنشینی می رسد: تراضی که چشمه ی زاینده ی عقود و قراردادها است به عصر غارنشینی می رسد. عصری که در آن، هنوز خبری از علوم بشری نبود. در آن عصر، فرق بین بیع و معاوضه نبود تراضی به صورت معاوضه و معاطات و نکاح از نوع بسیار قدیمی است. شاید هزاران سال طول کشید که از ماده ی تراضی، صور گوناگونِ عقود توقیفی (یعنی کاتالوگ عقود) را ساختند، و هنوز هم می سازند مانند بیمه، برات، عقد اجاره فروش و غیره ، تراضی ماده ی اولیه و خامی است که بشر با اعمال اندیشه، از آن ماده ی خام، کاتالوگ عقود را فراهم آورد که در زیر عنوان معیّنه به شرح و بسط آن می پردازیم. آن ماده ی خام هنوز در ماده ی ۱۰ ق. م خودنمایی می کند، و به یقین در ازمنه ی بعد از زمان ما، عناوین تازه ای از عقود، به فهرست کاتالوگ عقود افزوده می شود یعنی از حوزه ی حکومت ماده ی ۱۰ ق. م خارج می گردد و به صورت تراضی در خارج کاتالوگ عقود و خارج از ماده ی ۱۰ ق.م، وجود و حضورش را اعلان می کند. تراضی به عنوان هیولای اولیه ی علم حقوق مدنی و دانش معاملات و قراردادها است. و روی این هیولا یا ماده ی خام عصر غارنشینی کاری صورت نگرفته است. در حالی که تمدن بشر از زمانی آغاز می شود که دست به تصرفات در مواد خام اوّلیه می زند و گرنه پوست حیوان خشک کردن و به عنوان تن پوش، پوشیدن، تمدن نیست. یا بشر اولیه موقع خواب برای گرم کردن خود می توانست از مقداری گیاه خشک شده استفاده کند، اما این با لحاف و پتو خیلی فرق می کند. لذا دکتر لنگرودی تراضی را در کتاب فلسفه ی حقوق مدنی (ش ۱۱۰) عناصر سازنده ی آن را بر شمرد و در کتاب تئوری موزنه ، تراضی را به سه اصل مهم (اصول موازنه) تحلیل کرد و عمده مسائل عقود و معاملات را بر سه اصل موازنه نهاد در واقع منطق موازنه بنیان نهاد و به عصر غارنشینی حقوق مدنی پایان داد. لذا مولف در این اثر علمی به دنبال این است که ماهیت تراضی در حقوق مدنی و اثرش در عقود چیست؟