خانه مردم و همراهان
امتیاز دهید
امتیاز دهید
با مقدمه ای از: آلبر کامو
کتاب «خانه مردم و همراهان» نوشته لویی گییُو یکی از مهمترین رمانهای ادبیات اجتماعی فرانسه در سده بیستم است
در این رمان، گییُو با نثری ساده اما عمیق، زندگی طبقه کارگر و فرودست را در شهری کوچک در بریتانی فرانسه به تصویر میکشد. «خانه مردم» در واقع فضایی است که کارگران در آن جمع میشوند؛ جایی میان امید و رنج، میان آرزوهای روشنفکرانه و فشار واقعیتهای اقتصادی. رمان بیشتر بر شکاف طبقاتی، بحران هویت، تلاش انسان برای حفظ کرامت در شرایط سخت و برخورد نگاه روشنفکرانه با زندگی واقعی مردم تمرکز دارد.
گییُو شخصیتها را بسیار انسانی، آسیبپذیر و واقعی نشان میدهد؛ نه قهرمانهای ایدئولوژیک، بلکه انسانهایی درگیر با ترس، فقر، روابط پیچیده، و پرسشهای اخلاقی دشوار. فضای کتاب تلخ و گاه سنگین است، اما در پسِ آن نوعی احساس همدلی و عظمت انسانی دیده میشود که آن را به اثری ماندگار تبدیل کرده.
کتاب «خانه مردم و همراهان» نوشته لویی گییُو یکی از مهمترین رمانهای ادبیات اجتماعی فرانسه در سده بیستم است
در این رمان، گییُو با نثری ساده اما عمیق، زندگی طبقه کارگر و فرودست را در شهری کوچک در بریتانی فرانسه به تصویر میکشد. «خانه مردم» در واقع فضایی است که کارگران در آن جمع میشوند؛ جایی میان امید و رنج، میان آرزوهای روشنفکرانه و فشار واقعیتهای اقتصادی. رمان بیشتر بر شکاف طبقاتی، بحران هویت، تلاش انسان برای حفظ کرامت در شرایط سخت و برخورد نگاه روشنفکرانه با زندگی واقعی مردم تمرکز دارد.
گییُو شخصیتها را بسیار انسانی، آسیبپذیر و واقعی نشان میدهد؛ نه قهرمانهای ایدئولوژیک، بلکه انسانهایی درگیر با ترس، فقر، روابط پیچیده، و پرسشهای اخلاقی دشوار. فضای کتاب تلخ و گاه سنگین است، اما در پسِ آن نوعی احساس همدلی و عظمت انسانی دیده میشود که آن را به اثری ماندگار تبدیل کرده.
آپلود شده توسط:
MTOM
1389/03/30
دیدگاههای کتاب الکترونیکی خانه مردم و همراهان
با تشکر از دوست گرامیMTOM
لویی گی یو یکی از نویسندگان پیشرو فرانسوی زبان در اوایل قرن بیستم میلادی بوده است. آلبر کامو او را ستایش بسیار کرده و بر چاپ های آخری یکی دو اثر گیو، مقدمه ای هم نوشته است.با این همه تنها همین خانه ی مردم از او به فارسی ترجمه شده و البته یکی از مقدمه های آلبر کامو را هم عبدالله توکل ترجمه کرده و همراه یکی از داستان های کوتاهش (همراهان) در مجله ی سخن آن سال ها منتشر شده است (به روایت مقدمه ی مترجم این کتاب، هادی جامعی)