نقش پلیس محله محور در پیشگیری از جرم

امنیت از جمله اموری است که پایه و اساس فعالیت های اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و فرهنگ جوامع می باشد. افزایش جرایم اجتماعی و باندهای بزهکاری نشان از ناکارآمدی دستگاه عدالت کیفری می باشد که لزوم توجه خاص در غلبه بر این بحران، سبب سوق دستگاه های امنیتی و انتظامی در جلب مشارکت جامعه مدنی(در امر پیشگیری و تامین امنیت جامعه) شده است. مشارکت شهروندان در تامین امنیت محله ها و پیشگیری از جرم علاوه بر کاهش هزینه های دولت، سبب تعامل بیشتر شهروندان با پلیس محله محور خواهد بود. موضوعات حیاتی پیش‌روی پلیس همراه با ضرورت تحول در اصول کلی و شیوه خدمت (پلیس محله محور)، تحول در ابزار و وسائل انجام وظیفه (فناوری) و تغییر در انتظارات جامعه از عملکرد پلیس(ضرورت حرفه‌ای شدن و پاسخگو بودن)، معیارهای جدیدی را برای تحلیل، برنامه‌ریزی و تصمیم‌سازی پلیس دیکته می‌کند. همراه با تغییرات جوامع، سازمان‌های متولی نظم و امنیت نیز در طی قرون و از زمان تکوین اولیه این سازمان‌ها، در فلسفه، هدف، راهبرد، تاکتیک و ساختار دچار تحول و تغییرات اساسی شده‌اند. این مسئله در نیروی پلیس به جهت داشتن بیشترین تعامل با مردم و سایر نهادهای اجتماعی از اهمیت بیشتری برخوردار است. نیروی انتظامی مفید و مطلوب زمانی حاصل می‌شود که دارای سازمان و عملکردی با بهره‌وری بالا باشد. در پژوهش حاضر در صدد آن هستیم که با روش توصیفی- تحلیلی و مطالعه ی موردی به بررسی نقش پلیس محله محور در پیشگیری از جرم (مطالعه موردی شهر شیراز) بپردازیم.