بعد پنجم - جستاری بر هویت و حس مکان در شهرها

شناخت و ادراک انسان از محیط زندگی خود از جمله فضا مکان های شهر که به واسطه آن رخداد تشخیص هویت نتیجه می گردد، اگر منطبق با سطحی از انتظارات انسان نباشد، بحران هویت را به دنبال خواهد داشت. در حقیقت اگر یک فضا نتواند تصویری مشخص در ذهن انسان به وجود آورده و خود را به مکان تبدیل سازد، هویتی نیز نخواهد داشت. این تصویر ذهنی برخاسته از کیفیات فضا و نیز انتظاراتی است که انسان به واسطه تجربیات خود از فضا مکان های مشابه به دست آورده است. بنابراین ملاحظه می گردد دلایل و دریافت های انسان از مکان است که به یک آن هویت بخشیده و مکان با ایجاد احساس در انسان است که میت واند خود را در ذهن وی واجد هویت تعریف نماید. با پذیرش روابط میان حس مکان و هویت آن )و به طور کلی هویت شهری( ارزیابی، شناسایی و تبیین مولفه های تاثیرگذار بر هریک از این دو به ویژه با در نظر داشتن تحولات نامطلوب جاری در شهرهای امروزی در خصوص کمرنگ شدن مکان در برابر فضا به واسطه نداشتن هویت بارز، امری ضروری به نظر می رسد. نکته قابل توجه در این میان آن است که هویت نباید با نوستالژی و تعلق بدون منطق به میراث های کهن اشتباه گرفته شود. همان گونه که پیشت ر اشاره شد، هویت نیازمند مکانی برای شکل گیری بوده و شهرها به واسطه سطح گسترده مکانی خود بی تردید دارای نقشی غیرقابل انکار و به شدت تاثیرگذار بر هویت ساکنان خود هستند. اهمیت این موضوع زمانی مشخصتر می گردد که ارتباط میان هویت شهری با هویت فردی هویتی نیز واجد مطلوبیت نیست. بنابراین در ارتباط با موضوع بحران هویت صرفاً نباید فقدان تشخص برای یک پدیده مورد نظر باشد، بلکه هدف آن است که ضمن ایجاد هویت برای یک مکان به ویژه از طریق حس مکان، بر ابعاد اجتماعی و فرهنگی هویت شهری تاثیر گذاشت. این موضوع میت واند از این دیدگاه نیز مطرح گردد که چگونه می توان با ساخت مکان های شهری بر ایجاد حس مکان متمرکز گردید و از این راستا به ایجاد هویت مکان و در نهایت بر هویت شهری نائل گشت.