نقش پیاده مداری شهری در توسعه فضای شهری

امروزه گسترش فیزیکی شهرها سبب وابستگی شهروندان به وسایل نقلیه شخصی و عمومی برای جا به جایی در سطح شهر به منظور برآورده ساختن نیازمندی های خود شده است. این مساله در شهرهای بزرگ که تخصصی شدن حوزه های شهری در عرضه خدمات و کالاها بیشتر به چشم می خورد سبب جدایی گزینی کاربری ها و اجتناب ناپذیری مردم در استفاده از وسایل نقلیه شده است . چنین روندی علاوه بر ایجاد مشکلات زیست محیطی ، افزایش هزینه-های مدیریت شهری و افزایش مصرف سوخت های فسیلی، تاثیراتی منفی نیز بر کیفیت زندگی شهروندان و توسعه شهری خواهد گذاشت . با سیطره وسایل نقلیه بر شهرها، حضور افراد پیاده در سطح شهر به تدریج افول پیدا می کند و مقدمات فرسودگی کالبدی و اجتماعی بافت های شهری فراهم می شود. در پاسخ به این مسائل، برنامه ریزی در راستای پیاده مدار نمودن محلات شهری زمینه را برای بهبود سلامت جسمی و روانی شهروندان و افزایش سرزندگی در محلات ضرورت می نماید که به توسعه پایدار شهر می انجامد. طی دهه های اخیر اهمیت موضوع پیاده مداری، برخی شهرهای دنیا را به تهیه طرح های جامع عابر پیاده سوق داده است. از مهمترین اهداف آنها می توان به بهبود کیفیت زندگی، دسترسی ها و حرکت، کیفیت هوا، آزادی انتخاب مسیر و سفر، سرزندگی اقتصادی، تساوی حقوق برای استفاده یکسان از محیط ، ارتباط مناسب کاربری و حمل و نقل، سرمایه گذاری و بازگشت سرمایه ، سلامتی و ایمنی و ایجاد محیطی پایدار اشاره نمود. در این کتاب سعی بر این است که با استفاده از مطالعات گسترده و استفاده روش توصیفی- تحلیلی ( پیمایشی) و با هدف کاربردی- توسعه ای ، در خصوص ارتقاء کیفیت فضاهای شهری پیاده محور موثر واقع شود. جامعه آماری، جمعیت ۱۰ سال به بالای شهر کرمانشاه که بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۰، برابر با ۷۳۱۱۴۴ نفر، براساس فرمول کوکران ۱۶۰ پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته شد. که در این کتاب یافته ها نشان داده اند؛ که مولفه‌های کیفیات فضایی پیاده محور در سطح نامناسبی قرار دارند و پیاده راه بلوار طاقبستان در شهر کرمانشاه در جهت پاسخگویی به نیازهای شهروندان و توسعه شهری از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست.