جایگاه مذهب در تربیت کودک

انسانها ورای نیازهای مادی به تقویت بنیه معنوی و روحی نیازمندند و این حق مسلم و خواست فطری و ذاتی آنهاست که دنیای جدید تلاش می‌کند این حق را از آنها بگیرد.بشر با تکیه بر اندیشه و توانایی خود نتوانسته برای پرورش روح انسانها اقدامی نماید. بلکه برای این امر نیازمند به نیروی غیبی است که بتوان به یاری بشر آمده و به شکوفا کردن استعداد انسانها کمک کند. از کتاب آسمانی قرآن که سالهاست از تحریف سالم مانده که بگذریم و به کتابهای آسمانی دیگر همچون تورات و انجیل که مورد تحریف واقع شده‌اند توجه کنیم، می‌بینیم که پیروان آنها با مراجعه به آنها به یک آرامش درونی می‌رسند در حالیکه غرب با تمام پیشرفتی که داشته نتوانسته این احساس آرامش را در انسانها ایجاد نماید.اسلام در تمام زمینه‌ها و در میان سایر مکاتب کامل‌ترین و غنی‌ترین مکتب است و برای خود و پیروانش و فرزندان آنان دستوراتی را اعمال کرده است و اگر پیروانش از همان آغاز طفولیت و پیش از آن با راهنمایی‌های اسلام جلو بروند بهترین و سالم‌‌ترین نسل را به جامعه تحویل خواهند داد بهترین و بزرگترین تلاش اسلام تکامل بخشیدن به بعد روحی و معنوی انسانهاست.در حقیقت پرورش مذهبی کودک از آغاز تولد او شروع می‌شود ولی قبل از تولد باید مراقبتهایی انجام شود که آن هم به حساب پرورش مذهبی کودک می‌آید. پرورش مذهبی کودک از هنگام انتخاب همسر و بعد از لحظات آمیزش و مزاوجت شروع می‌شود.اندیشه و افکار پدر و مادر در هنگام مزاوجت و همچنین افکار مادر در دوران حمل، غذاها و … در او مؤثر است.پس از تولد کودک، والدین تا ۲۱ سال درباره فرزند خود مسئولیت مستقیم دارند و کوتاهی در این زمینه گناهی بزرگ محسوب می‌گردد.این دوره۲۱ سال به سه دوره ۷ ساله تقسیم می‌گردد. ۷ سال اول که مدنظر ما در این بحث است دوره تکوین است و پرورش مذهبی از همان روز اول تولد شروع می‌شود و آن هم از طریق انجام مراسم مذهبی است.در دوران کودکی نباید فراموش کرد که ۷ سال اول تولد بسیار مهم است و در پایه‌گذاری شخصیت فرد دارای اهمیت فوق‌العاده است بطوریکه ۷۰ درصد شخصیت کودک در این سن پایه‌گذاری می‌شود