بررسی یک نانوکاتالیست مغناطیسی در سنتزهانش

کاربرد گسترده کاتالیزورها در قرن حاضر در صنعت، محققان را به سوی طراحی کاتالیزورهایی با قدرت کاتالیستی بالا و قابل بازیافت رهنمون کرده است. این امر با به کارگیری فناوری نانو در تولید ذرات کاتالیستی در ابعاد نانومتر محقق گردیده است. ویژگیهای منحصر به فرد نانو ذرات را می توان به سطح فعال بسیار بالا و سایت های فعال فراوان در این گونه ذرات نسبت داد .در تکنیکMCR)) ، طی عملیات تجربی ساده و تک مرحله ای، بیش از دو بلوکه ساختاری با وزن مولکولی پایین یکباره و همزمان با هم ترکیب می شوندو دو یا چند پیوند تشکیل می شودو بنابراین مولکول ها و ساختارهای پیچیده مفید و با ارزش بصورت بسیار سریع، کارآمد، موثر و با صرف زمان کم بدون اینکه جداسازی هر گونه حدواسطی انجام گیرد، سنتز می شوند. ضمن اینکه این دستیابی این امکان را نیز به ما می دهدکه از افزودن هر واکنشگری به طور اضافی و زاید پرهیز نماییم، میزان ضایعات و هدر رفت فراورده ها و تولیدات را به حداقل برسانیم و با این کار برای دستیابی به حداکثر بازده فراورده های سنتزی، صرفه جویی نماییم. واکنش های چند جزیی تک مرحله ای، به دلیل افزایش سرعت، تنوع ساختاری بی نظیر ،کارآمدی، دستیابی سریع به مولکولهای آلی کوچک با کارکرد چند گانه و دارای گروهای عاملی بسیار ، برای تولید چهارچوب های ساختاری مهم به کار می رود. بنابراین بعضی از خصوصیات واکنش چند جزیی را می توانیم، سریع، کارآمد، موثرو با صرف زمان کم و هزینه های پایین بیان کنیم. به علت فواید زیاد مشتقات دی هیدروپیریدین بعد از هانش روش های زیادی برای تولید این مشتقات انجام گرفته است که پایه و اساس همه آنها واکنش هانش بوده است. روش کلاسیک ساخت این مشتقات شامل رفلاکس مواد در حضور یک کاتالیست اسیدی و در حلال آلی می باشد.این روش ها اگر چه کارآمد هستند، اما خالی از عیب نمی باشند، زمان طولانی، راندمان کم، شرایط سخت واکنش ها از معایب این روش ها محسوب می شود. بنابراین ارائه راهکار مناسب برای تهیه این ترکیبات ضروری به نظر می رسد.