مبانی حقوقی و مشروعیت تحریم های یکجانبه امریکا و تحریم های سازمان ملل علیه جمهوری اسلامی ایران

تحریمهای بین المللی از سازوکارهای مهم در نظام امنیت دسته جمعی ملل متحد است که در آن عملا عنصر تنبیه دول مورد تحریم وجود دارد،در واقع هدف آن ایجاد تغییراتی در رفتار سیاسی کشوراست .به موجب منشور ملل متحد وظیفه حفظ صلح وامنیت بین الملل بر عهده شورای امنیت سازمان ملل متحد گذارده شده است واین مرجع در موارد تهدید علیه صلح وعمل تجاوز می تواند اقداماتی را علیه دولت های ناقض صلح وامنیت بین المللی به عمل آورد. البته اگرسازمان ملل اقدامی خارج از منشورش بنماید یا سعی کند اختیاراتی غیر از آنچه بدان اعطا شده اعمال نماید ، اقداماتش نا مشروع و غیر قانونی خواهد بود. بسیاری از کشورها سیاست تحریم یک جانبه را محکوم می کنند وآن را ناکارآمد می دانند. به عنوان مثال در ابتدای تحریم ها علیه ایران به رغم کوشش بسیار دستگاه دیپلماسی آمریکا، حتی نزدیک ترین متحدان آمریکا در اروپا و ژاپن، کانادا و کشورهای منطقه خلیج فارس از سیاست تحریم ایران حمایت نکردند وآمریکا دراین سیاست تنها ماند. در روابط میان دو یا چند کشور اگر تعهد خاص مبنی بر عدم جواز تحریم وجودنداشته باشد توسل به تحریم جایز و مشروع می باشد ،صرف توسل به تحریم به طور کلی و در هر شرایطی مجاز نیست و برای اینکه تحریم از نظر حقوق بین الملل مشروع باشد باید شرایطی فراهم باشد. بر این اساس ضرورت دارد به بررسی مبانی حقوقی مشروعیت یا عدم مشروعیت تحریم‌های یکجانبه امریکا وتحریم های سازمان ملل علیه جمهوری اسلامی ایران پرداخته شود و با تحقیق بر تحلیل سه نظریه مشروعیت مطلق، مشروعیت نسبی و عدم مشروعیت تحریم ها ،به هدف از انجام این مطالعه،که بررسی مبانی حقوقی و مشروعیت تحریم های یکجانبه امریکا وسازمان ملل علیه جمهوری اسلامی ایران رسیده ودر آخر نتیجه گیری می شود که تحریم های وارده تاثیر و ضربات زیان بار و غیر قابل جبران بر کشورمان ایران وارد کرده اند که بیشتر آنان غیر قانونی و از درجه مشروعیت ساقط می باشند.روش انجام تحقیق توصیفی می باشد و ابزار گردآوری اطلاعات ، روش کتابخانه ای است .