سیمای جنایی خودزنی

خودزنی به مثابه پدیده‌ای اجتماعی که با توجه به روند افزایشی آن در جامعه، شکل آسیب اجتماعی به خود گرفته است دارای تأثیرات و پیامدهای مخرب و خانمانسوز هم برای فردی که خودزنی کرده و هم برای خانواده‌ها و هم در سطح گسترده‌تر یعنی جامعه‌ای که فرد بدان وابسته است می‌باشد.
همچنین الگوی رفتاری واقع شدن این گونه اقدامات مخرب و ویرانگر به مثابه راه خلاصی از مشکلات، مصائب و دشواری‌های زندگی اجتماعی و کمبودها و تنگناها، به ویژه برای سرمایه‌‌های ملی و انسانی یعنی نسل جوان بسیار مخرب و خطرناک است. تضعیف آستانه تحمل فردی و اجتماعی و عدم مقاومت در برابر دردها و رنجها و فشارهای اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و حتی فیزیولوژیکی و فقدان خلاقیت و ابتکار فردی به منظور مقابله و برون رفت از مشکلات و همچنین ابعاد کمی و کیفی این فاجعه، در ضرورت بررسی و برنامه‌ریزی برای کاهش خودزنی هیچ جای تردید و شکی باقی نمی‌گذارد.
امروزه خودرنی به طور فزاینده‌ای در بسیاری از کشورهای جهان، تبدیل به مهمترین عامل افزایش نرخ مرگ و میر شده است. در واقع اگر نسل‌های آینده بخواهند که نرخ مرگ و میر را کاهش دهند می‌بایست بیشترین توجه را به کاهش نرخ خودزنی معطوف نمایند.
شواهد و آمار موجود مبین آن است که طی سالهای اخیر، نرخ خودزنی در بسیاری از جوامع نه تنها کاهش نیافته بلکه به طور فزاینده‌ای همه ساله در حال افزایش است.
شهر نشینی و گشودگی به سوی دنیای امروزی ضروری است که وقتی خارج از اراده و منافع عمومی و به دور از رهبری و خرد وفادارانه به توسعه ی انسانی و پایداری و همگانی شکل می گیرد ،تناقض آفرین می شود و غم باری اجتماعی و فردی را به جای می نشاند بر این اساس در جامعه و شهرهای کوچکتر مثل شهرها و استانهای ما به دلیل اینکه برهم زدن ارزشها و معیارها در جامعه خیلی مهم است و اذهان عمومی را به خود جلب می کند باید این پدیده بررسی و واکاوی شودهمچنین افزایش آمار خودزنی در هر جامعه ای بر بنیادهای اقتصادی، اجتماعی، خانوادگی و فرهنگی آن جامعه تاثیر می گذارد و در کارکردهای آن جامعه خلل وارد می کند آنچه اهمیت بررسی را دو چندان می سازد جوان بودن اکثر خودزنی کننده ها است که بیشتر بررسی ها نشان داده است که بیشترین آمار خودزنی را جوانان شامل می شوند بر همین اساس برنامه ریزی برای کاهش و به حداقل رساندن این آمار برای کشور ما که ساختاری جوان دارد بسیار مهم است و توجه به بحث را دو چندان می سازد که نیاز است به این مولفه کلیدی اهتمام و توجه لازم را معمول داشته تا بتوانیم با مشارکت و همکاری سایر نهادها و سازمانهای متولی نرم این آسیب اجتماعی را در شهر و استانمان به حداقل برساند.