به سوی ام القری

سنت سفرنامه‌نویسی میان حاجیان ایرانی محدود بوده و طی هزار سال و اندی، تنها آثار محدودی از خاطرات این سفر خطیر و پرخاطره برجای مانده است. افزون بر ناصر خسرو که در سفرنامه خود گزارشی نیز از سفر حج آورده، اثر فارسی کوتاهی از قرن هشتم هجری باقی مانده که باید در حکم سفرنامه شناخته شود، گرچه در چارچوب سفرنامه‌نویسی نگارش نیافته است.
این کتاب نیز دربرگیرنده سفرنامه حج نویسنده به سال ۱۳۷۳ شمسی است که در ضمیمه آن سه سفرنامه از حج میرزا علی اصفهانی، سفرنامه محمدولی میرزا، و سفرنامه‌ای با عنوان «الوجیزه فی تعریف المدینه» آورده شده است.