فلسفه لاجوردی سپهری

کتاب پیش رو عموما شامل مقالاتی است درباره شعر و عرفان سپهری که در سالیان اخیر نگاشته شده اند. اولین جستار این مجموعه،« فلسفه لاجوردی سپهری»، متضمنِ واکاوی مضامین دفتر « ما هیچ، ما نگاه» است. سهراب در این دفتر از فلسفه ای سراغ می گیرد که لاجوردی رنگ است و متعلق به روزگاری است که « انسان/ در متن عناصر/ می خوابید» و « در سمت پرنده فکر می کرد» و « مغلوب شرایط شقایق بود». مواجهه غیر مفهومی با جهان پیرامون و عبور از دوگانه «سوژه/ ابژه» و کوگیتوی دکارتی از مقومات این نگرش فلسفی است.
پس از مقالات چهار گفتگو آورده شده است. اولین گفتگو معطوف به عرفان مدرن و حدود و ثغور آن به روایت نگارنده است و احیاناً تفاوت و تشابه آن با پروژه «عقلانیت و معنویت» استاد مصطفی ملکیان. «مکتب شیراز و سلوک عرفانی» به سلوک عرفانی سعدی و حافظ می‌پردازد و از ربط و نسبت و تفاوت آن با عرفان مدرن و مشی سالکان مدرنی چون سهراب سپهری، علی شریعتی و داریوش شایگان سراغ می‌گیرد. «در پی آواز سپهری» ناظر به "در سپهر" سپهری است و در مقام نسبت‌سنجی میان عرفان سنتی و عرفان مدرن. و بالاخره اینکه «دم‌زدن در هوای سهراب» از مولفه‌های مفهوم عرفان مدرن سراغ می‌گیرد و نسبت میان شعر سپهری و سیاست و همچنین انس بسیار سهراب با عرفان شرقی را به بحث می‌گذارد. افزون بر این «ایمان‌ورزی از سر طمانینه» سراینده هشت‌کتاب در این گفتگو تبیین شده است.
ضمایم بخش بعدی کتاب است. در این بخش چهار نوشته آمده است. اولین نوشتار به مناسبت سالروز تولد سهراب نگاشته شده است. دومین نوشته عهده‌دار بحث از انواع عاشقی به روایت نگارنده است. نوشتار سوم در پاسخ به این سوال که اگر شش ماه دیگر زنده باشید چه می‌کنید؟ نوشته شده است و آخرین نوشته این بخش گزارش جلسه رونمایی «در سپهر سپهری» در بهار سال ۹۳ است.
در موخره این مجموعه نیما افراسیابی به سپهری‌پژوهی‌های نویسنده این کتاب پرداخته و هم به بازخوانی پروژه عرفان مدرن همت گمارده و ملاحظات انتقادی خود را طرح کرده است.