مقدمه ای بر سیر فلسفه در عصر نوزایی و روشنگری

عصر روشنگری در تاریخ فلسفه اروپا اصطلاحی است که برای سده هجدهم میلادی یا دوره طولانی‌تر یعنی عصر خردگرایی در سده هفده و سده هجده به‌کار می‌رود. فلسفه روشنگری فلسفه قرن هجدهم را شامل می‌شود. دیدرو، ولتر، روسو، مونتسکیو، کانت و ساد از فیلسوفان عصر روشنگری‌اند.
سده پانزدهم در ایتالیا و پاره ای خطه های دیگر اروپا زمان پیدایش صورتبندی سرمایه داری با محفوظ ماندن سلطه ملکداری است. پیدایش این نظام نتیجه تحولات عمده ای بود که در تولید صنعت و ساخت اجتماعی، اقتصادی صورت می گرفت. همراه با این دگرگونیها گونه ای از جامعه و فرهنگ پیدایش می یافت که در تاریخ گذشته بشریت ناشناخته بود. نمایندگان فرهنگ بورژوازی متقدم عموما روشنفکران غیر کلیسایی و غیر روحانی بودند . اینها نظریه آفرینان عمده مکتبی را تشکیل میدادند که انسانگرایی نام گرفت. انسانگرایی مبین تعارض فرهنگ در حال نضج با فرهنگ پیشین فئودال . کلیسایی بود.....