عقل محض در روشنگری
نویسنده:
حامید احمدی
امتیاز دهید
روشنگری خروجِ آدمی است از نابالغیِ به تقصیر خویشتن خود و نابالغی ناتوانی در به کار گرفتن فهم خویشتن است بدون هدایت دیگری. روشنگری یعنی: تهی کردن تفکر، عقل، خرد و اندیشه از هر گونه دگماتیسم (جزم اندیشی) و توهمات و تعصبات تا حد امکان.
در اینکه ما هنوز پا به عرصهی زایش (یا به قولی همان عصرِ رُنسانس اروپای غربی که خواستگاهش دولت شهرهای ایتالیای قرون سیزدهم و چهاردم بود) ننهادهایم و چه رسد در عصر روشنگری به سر میبریم، بس جای بحث دارد که چنین مبحثی مقدور نمیباشد. به فرضِ آنکه ما همچنان در ابتدای عصر روشنگری هستیم (به عنوانِ یک اصلِ موضوعه)، وظیفهی تَک تَکِ هر هم میهن دلسوز این خاک و بوم، تلاش برای گذر از این عصر بس حائز اهمیّت است و بس.
آپلود شده توسط: Hamid.Ahmadi.Lawen
۱۳۹۹/۱۱/۱۱
دیدگاههای کتاب الکترونیکی عقل محض در روشنگری