دیوان صباحی بیدگلی

حاجی سلیمان صباحی در شمار گویندگانی است که بعد از روزگار صفویه، لزوم پیروی از شیوه سرایندگان متقدم را شعار شاعری خویش کردند و بدین صورت کوشیدند تا با هرج و مرجی که رفته‌رفته در سبک هندی پدیدار آمده و شعر دلاویز فارسی را از مسیر مطلوب خارج کرده بود، به مبارزه برخیزند. در میان گروه شاعران بازگشت ادبی، صباحی رتبتی ممتاز دارد. در سرودن انواع شعر طبع خود را آزموده و در هر صنف سخن به‌خوبی از عهده ادای آن برآمده است. صباحی در غزل شیرین و لطیف خود به سخن سعدی و حافظ توجه دارد و در قصیده کار قصیده‌سرایان بزرگ قرون پنجم و ششم سرمشق اوست.
ک‍ت‍اب‌ حاضر درس‍ال‌ ۱۳۳۸ ب‍ه‌ ت‍ص‍ح‍ی‍ح‌ ح‍س‍ی‍ن‌ ب‍ی‍ض‍ائ‍ی‌ و ب‍اه‍ت‍م‍ام‌ ع‍ب‍اس‌ ک‍ی‌م‍ن‍ش‌ "م‍ش‍ف‍ق‌ ک‍اش‍ان‍ی‌" ت‍وس‍ط زوار م‍ن‍ت‍ش‍ر ش‍ده‌ اس‍ت‌.