اندر آداب و احوال

این کتاب مجموعه‌ای از طنزهای انتقادی اجتماعی منوچهر صفاست که با نام مستعار «غ. داوود» در دهه‌های ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ در مجلات علم و زندگی، کتاب هفته و فردوسی منتشر کرده است. منوچهر صفا در این کتاب در مقام یک راوی عادی و البته آگاه به جهان بیرون (بخوانیم فرهنگ دیگری) و هوشیار به جهان درون (بخوانیم فرهنگ خودی) از تناقض‌های فرهنگی سخن می‌گوید و با نکته‌سنجی و طنزآوریِ بی‌مانند به هجوِ مظاهر مدرنیستی زندگی روزمره ایرانی می‌پردازد. از این‌رو یکی از مضامین اصلی آثار او در این کتاب، نمایاندن تناقض میان سنّت و مدرنیته درونی‌نشده و شبه‌مدرنیسمی است که مشخصاً از اواسط دهه ۱۳۳۰ آغاز می‌شود.