غزلیات جامی

وی‍راس‍ت‍ه: ب‍درال‍دی‍ن ی‍غ‍م‍ای‍ی‌

نورالدین عبدالرحمن بن نظام الدین احمد بن محمد متخلص به جامی و ملقب به خاتم الشعرا شاعر، موسیقی‌دان، ادیب و صوفی نامدار ایرانی سده نهم قمری است. از او بیش از چهل اثر به جای مانده که معروفترین اثر او «هفت اورنگ» است. همچنین دیوان‌های سه‌گانه شامل قصاید و غزلیات و مقطعات و رباعیات خودرا در اواخر عمر به تقلید از امیر خسرو دهلوی در سه قسمت فاتحه الشباب (دوران جوانی)، واسطه العقد (اواسط زندگی)، خاتمه الحیاه (اواخر حیات) مدون کرد. این کتاب دربرگیرنده غزلیات جامی است.

نمونه غزل:
دی گذشتیم برآن دلبرو گفتیم دعا / قال من انتم قلنا فقراء غربا
فقراییم و عجب آنکه نخواهیم ز تو / هیچ حاجت که تویی در دو جهان حاجت ما
غرباییم و نداریم بجز تو وطنی / چند باشیم چنین از وطن خویش جدا
به فقیران نظری کن که به تأیید نظر / برمس فقر فقیران تویی اکسیر غنا
بر غریبان گذری کن که به تشریف قدوم / از دل تنگ غریبان تو بری بارعنا
گرچه در میکده عشق هزاران راه است / هست نزدیکترین راه ره فقر و فنا
جامی این راه بجز راه سبکباران نیست / دامن از خویش بیفشان و درین راه درآ