شعله شمع

کتاب شعله شمع، یادآور دوباره زنده شدن و زیستن برای فردایی دیگر است. نویسنده در پایان کتاب می گوید: آری اگر فقط می توانستیم بنویسیم شاید سپس ممکن بود که بیندیشیم او به سخن نیچه در لطیفه ای خارق عرف و عادت اشاره می کند و می گوید: نخست بنویس و سپس فلسفه بافی کن. اما آدمی در کار نوشتن بسی تنهاست و برگ کاغ سپید نخست آنقدر سپید و خالی است که به راستی نوشتن نمی تواند سرآغاز هستی باشد. این کتاب می خواهد بگوید که از میان همه تصاویر خیال، تصاویر خیال آتش چه ساده و چه پیچیده اعم از خردمندانه و شوریده نشانی از شعر دارند. هر خیال پرداز در خصوص آتش، شاعری بالقوه است. هرگونه خیالبافی درباره شعله خیالبافی ستایشگر شعله است. این ستایش ریشه در گذشته دوردست ما دارد. انسان برای شعله ستایشی طبیعی دارد. شعله لذت بیشتر دیدن را فراتر از آنچه همواره دیده شد، زیبا می سازد و وادارمان می کند که بنگریم.