مرگ سقراط

اما توضیحی بر این حماسه:
سقراط که مردم آتن به مرگ محکومش کردند! در بهار 399 ق.م سه شهروند آتنی علیه این فیلسوف اقامه ی دعوا کردند،و او را به:

1- عدم پرستش خدایان شهر 2- ترویج بدعت های مذهبی و 3- فاسد کردن مردان جوان آتنی متهم کردند !
و به دلیل سنگینی این اتهامات خواستار مجازات مرگ برای او شدند . . .
سقراط با متانت و منطقی افسانه ای به اتهامات پاسخ داد،خواندن شرح دفاعیه سقراط می تواند برای هر دوستدار حقیقتی تحسین برانگیز و در عین حال تلخ باشد...
گرچه فرصت داشت،تا در دادگاه از فلسفه و مرام سابقش برائت جوید،ولی از آنچه به نظرش درست بود،و نه از آنچه می دانست مورد پسند همگان است ! دفاع کرد،و به روایت افلاطون در مقابل هیئت منصفه با شهامت گفت:
«تا جان در بدن دارم،از جستجوی دانش و آگاه ساختن شما به آنچه باید بدانید،دست بر نخواهم داشت . . . پس آتنی ها،بدانید که خواه سخن آنوتوس را بپذیرید،خواه مرا تبرئه کنید،در هیچ حال رفتاری جز این نخواهم کرد،ولو بارها کشته شوم . . . »
و این چنین بود که به فرجام خود در زندان دچار شد،مرگ او لحظه ای سرنوشت ساز در تاریخ فلسفه را رقم زد !

پس از سلام
جدا از کتاب بالا که شاهکاری است ادبی و عمیق از لامارتین کبیر ، می خواهم قدری در مورد نقاشی معروف «مرگ سقراط» بنویسم،که تصویر جلد کتاب را به خود اختصاص داده و یکی از زیباترین و پر معناترین نقاشی ها در این باب است و البته به کمک فصل اول کتاب بی نظیر آلن دو باتن:
تسلی بخشی فلسفه
بنده وقتی این شاهکار لامارتین را دیدم تنها تصویری که برای طرح جلد به ذهنم آمد،همین نقاشی شاهکار بود...
تصویر را با کیفیت عالی از اینجا می توانید ببینید:
http://s4.picofile.com/file/7817687632/The_Death_of_Socrates.jpg
تابلوی بی نظیر The Death of Socrates را ژاک لویی داوید سی و هشت ساله در پاریس کشیده است.
البته داوید،تنها کسی نیست که این حماسه بشری را به تصویر کشیده،ولی گزاف نیست اگر بگوییم بهترین است . . . و وقتی این اثر در نمایشگاه سال 1787 به نمایش گذاشته شد،بی درنگ آن را درخشانترین اثر درباره فرجام سقراط شمردند!
سرجوشوآ رینولدز این اثر را چنین ستود : «استادانه ترین و تحسین برانگیزترین کوششی که از زمانه نمازخانه سیستین و استانزه،اثر رافائل، ظهور کرده است ! این تصویر ادای احترامی به آتن عصر پریکلس است.»

با وجود نزدیکی لامارتین به فلسفه افلاطونی و ظهور این فکر در « مرگ سقراط » و نزدیکی بسیاری از مطالب این منظومه به رساله فیدون و با آن که لامارتین خود در آخر اثر خویش چند قسمت از رسالات افلاطون را برای خواندن به عنوان فهم و تتمه مطالب منظومه ی خود به مردم توصیه می کند، چنان که باید فکر افلاطونی محض را نپرورانده و بلکه در برخی از موارد کاملا به فلسفه مسیحی نزدیک گردیده و بنابراین در منظومه خویش ، سقراطی را مجسم ساخته است که علاوه بر افکار خود پاره ای از فکر مسیحی و لامارتینی نیز در وی وجود دارد.
سقراط در این منظومه فقط به شاگردان خویش ، اثبات وجود خداوند و ابدیت روح را تعلیم نمی کند بلکه علاوه بر این امور از پیدایش مذهب مسیح و بعضی از عقاید عیسوی که به هیچ وجه بر زبان او نیامده ، سخن می راند (متن کتاب ص 593)