Karl Popper

(1902 - 1994 م)

سر کارل رایموند پوپر یا پاپر، ۲۸ ژوییه ۱۹۰۲ در یک خانوادهٔ از طبقه متوسط و دارای مذهب یهودی که به مسیحیت پروتستان گرویده بود، زاده شد. پوپر (Karl raimund popper) تربیت شده مکتب لوتری بود و از دانشگاه وین فارغ التحصیل شد. پدر او که از دانشگاه وین دکتری حقوق گرفته و در آنجا تدریس می‌کرد، دوستدار کتاب بود وتا ۱۴۰۰۰ کتاب در کتابخانه شخصی‌اش نگهداری می‌کرد. پوپر هم وارث این کتابخانه و هم ویژگی‌های شخصیتی پدرش شد. او در سال ۱۹۱۹ جذب مارکسیسم شد و در نتیجه به انجمن دانشجویان مدرسه سوسیالیست پیوست. او همچنین به عضویت حزب سوسیال دموکراسی اتریش پیوست که در آن زمان به طور کامل ایدئولوژی مارکسیستی را پذیرفته بود. پوپر به زودی بر اثر تأمل و اندیشه درباره موانع و اشکالات فلسفی تحمیل شده از ایده و تز «ماتریالیسم تاریخی» مارکس، تفکر مارکسیستی را رها کرده و به طرفدار سرسخت لیبرالیسم اجتماعی تبدیل شد. این فیلسوف علم اتریشی - انگلیسی بعدها کرسی استادی مدرسه اموراقتصادی لندن را به دست آورد. او یکی از فیلسوفان علم سده بیستم به حساب می‌آمد و آثار زیادی در فلسفه سیاسی و اجتماعی از خود باقی گذاشت. پوپر به دلیل کوشش‌هایش در رد روش علمی طرفداران کلاسیک مشاهده/ استنباط (اثبات گرایان) از طریق پیشبرد روش ابطال پذیری تجربی، مخالفتش با دانش برآمده از قیاس و استدلال کلاسیک (ارسطویی-افلاطونی) و دفاع از خردگرایی انتقادی، بنیادگذاری نخستین فلسفه انتقادی غیر توجیه گرانه در تاریخ فلسفه و دفاعش از لیبرال دموکراسی واصول انتقادگرایی اجتماعی که به نظر او امکان ظهور جامعه باز را فراهم کردند، شهرت دارد.