جان وایتینگ

(1917 - 1963 م)

جان رابرت وایتینگ اغلب به عنوان صدایی مهم در نسل پس از جنگ جهانی دوم در تئاتر بریتانیا شناخته می‌شود. او کار خود را با بازیگری آغاز کرد و به یکی از چهره‌های پیشرو در درام مدرن تبدیل شد. سبک نوشتاری او مشخصاً با لحنی فکری، شعری و در عین حال تاریک و بدبینانه متمایز بود، که اغلب به بررسی مسائلی چون وجدان، گناه و انزوای اخلاقی می‌پرداخت. مشهورترین اثر او، شیطان‌ها (The Devils)، که اقتباسی از وقایع تاریخی لودون است، با صراحتی تکان‌دهنده به مسائلی چون تعصب مذهبی و فساد قدرت می‌پردازد و به نمایشی جنجالی و تاثیرگذار تبدیل شد. نمایشنامه «درمان دو روزه» (A Penny for a Song) و «سفر بهار» (Marching Song) از دیگر آثار مهم او هستند که دیدگاه‌های انتقادی‌اش را نسبت به جامعه و اخلاق به نمایش می‌گذارند. وایتینگ یکی از اولین نمایشنامه‌نویسانی بود که در دادن عمق روانشناختی و تم‌های پیچیده به تئاتر بریتانیا پس از جنگ جهانی دوم نقش کلیدی ایفا کرد. او با وجود انتشار آثار کمی، تاثیری عمیق بر معاصران و نسل‌های بعدی نمایشنامه‌نویسان گذاشت و توانست مرزهای موضوعی و ساختاری تئاتر بریتانیا را گسترش دهد. رویکردش به درام، که بر تم‌های فلسفی و اخلاقی متمرکز بود، اغلب او را در برابر جریان‌های رایج درام "خشمگینان جوان" قرار می‌داد. میراث او بر اهمیت کشف فردیت در برابر نیروهای اجتماعی فاسدکننده تاکید دارد. او با آثار منحصر به فرد خود، جایگاهی ویژه در تاریخ تئاتر قرن بیستم بریتانیا کسب کرده است.