منوچهر بزرگمهر

(1289 - 1365 هـ.خ)

پدرش ، میرزا یوسف خان ملقب به علیم‌السلطنه، از پزشکانی بود که دوره طب را در فرانسه گذرانده بود. بزرگمهر تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در مدرسه آمریکایی تهران به پایان برد و بعد از آن دو سال در مدرسه حقوق تحصیل کرد. در ۱۳۱۰ ش به انگلستان رفت و در رشته حقوق تحصیل کرد. بزرگمهر پیش از سفر به اروپا ادبیات فارسی و عربی را فرا گرفت و بعد از بازگشت نیز تحصیل این دروس و مقدمات فقه و اصول و سپس فلسفه را ادامه داد. از اساتید وی مرحوم جلال‌الدین همایی ، محمود شهابی و بدیع‌الزمان فروزانفر را می‌توان نام برد. همچنین به پیشنهاد او بود که شهید مطهری جلسات درس هفتگی فلسفه تطبیقی را دایر کرد. بزرگمهر به گفته خود، « فطرتی شکاک و ذهنی دیرباور» داشت ولی چون نتوانسته بود در میان آرای گوناگون فلاسفه غربی و اسلامی آرامش خاطری پیدا کند، گه‌گاه به سراغ عرفان می‌رفت. او از پیشگامانِ معرفیِ فلسفه تحلیلی به ایرانیان بود . آثار وی عبارتند از : زبان، حقیقت و منطق، آلفردجولز آیر، منوچهر بزرگمهر (مترجم)، ناشر: شفیعی تاریخ فلسفه: از ولف تا کانت، فردریک چارلز کاپلستون، اسماعیل سعادت (مترجم)، سیدجلال الدین مجتبوی (مترجم)، منوچهر بزرگمهر (مترجم)، ناشر: سروش، علمی و فرهنگی فلاسفه تجربی انگلستان، لاک و بارکلی، منوچهر بزرگمهر، ناشر: موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران - ۱۳۸۲ فلسفه نظری تحلیل ذهن، برتراند راسل کازیمیرتز آژدوکیویچ. مسائل و نظریات فلسفه. ترجمهٔ منوچهر بزرگمهر. تهران: انتشارات دانشگاه صنعتی شریف، ۱۳۵۶ فلسفه چیست؟ فلسفه تحلیلی منطقی «علم ما به عالم خارج»، برتراند راسل