بی بی جان حیاتی کرمانی

بانو بی بی حیاتی کرمانی، متخلص به حیاتی، در اواسط نیمه دوم قرن دوازدهم هجری قمری در بم و در خانواده ای اهل دین و قرآن، ادب و عرفان دیده به جهان گشود. پدر وی میرزا محمّد کاظم فرزند میرزا ابوتراب از خانواده مستوفیان کرمان و همسر وی میرزا محمدعلی (نور علی شاه) ملقّب به فیض علی شاه بود. وی خواهر میرزا محمدحسین رونق علی شاه و زن نور علی شاه کرمانی است. دیوان شعر حیاتی نمود یک واقعیّت عینی از تأثّرات روحی و قبول مشرب و مسلک عرفانی خاص وی از مراد و منظورش، نورعلیشاه، بوده‌است. تعمّق در سیر اشعار وی، خاصّه غزلهای جاندار و جانبخش او، تسلّط و چیرگی وی را بر معارف دینی و عرفانی اثبات می‌نماید. دیوان اشعار حیاتی، مشحون از انواع قالب‌های شعری فارسی است که وی در آن قوالب، طبع آزمایی کرده، خاصّه در غزل که با تقلید و الگو برداری از شیوه حافظ و مولانا غزلهای بسیاری خلق نموده‌است. او در نیمهٔ نخست قرن سیزدهم درگذشته و آرامگاهش در حوالی جنوب مشتاقیّه کرمان، واقع است. شایان ذکر است، دیوان اشعار بی بی حیاتی به سعی جواد نوربخش، بخط محمد میرزایی و با مقدمهٔ دکتر عبدالحسین زرین کوب توسط انتشارات مرکز کرمان‌شناسی و در سال ۱۳۸۶ چاپ شده‌است.