قطب الدین اشکوری

ملقّب به قطب‌الدّین، شیخ‌الاسلام و بهاءالدین و معروف به معروف به قطب الدین شریف لاهیجی از مشاهیر حکما و عارفان اسلامی سده یازدهم قمری به‌شمار می‌آید. از تاریخ تولد و مرگ او اطلاع دقیقی دردست نیست. وی از شاگردان برجسته میرمحمدباقر داماد و هم‌عصر با حکیمان و عالمان بزرگی چون: فیاض لاهیجی، فیض کاشانی، ملا محمّدتقی مجلسی و شیخ حرّ عاملی بوده و عالمی جلیل، فاضل، عامل، متأله و متبحر در علوم است. برخی معتقداند از آنجا که او در ابتدا، مذاق فلسفی و عرفانی و به آثار تعقّلی، توجه داشته است، در برخی از تألیفات خود، لقب «قطب‌الدّین» را برای خودش انتخاب نموده ولی در اواخر عمر، چون مذاق اخباری و تعبدی به خود گرفته بود، «لقب بهاءالدین» را در تفسیر برای خود برگزیده است.