محمد سنگلجی

(1276 - 1359 هـ.خ)

استاد شیخ محمد سنگلجی، فرزند آیت الله حاج شیخ محمد حسن سنگلجی، در سال ۱۲۷۶ (ش) در تهران به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتی را در مدرسه مروی فرا گرفت و در بیست و هفت سالگی به دارالعلم نجف اشرف رفت و به درجه اجتهاد نائل آمد. در اواسط دههء ۱۳۱۰ (ش) به تدریس فقه، اصول ، قواعد فقه و قضا در اسلام، در مدرسه عالی حقوق و دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران پرداخت و از سال ۱۳۲۶ (ش) نیز به ارائه همین درس در سطوح عالی تکمیل حقوق در دانشکده حقوق مشغول بود. او شخصیتی با ذکاوت و تیزهوش، مدرسی ماهر و دانشمندی متواضع بود. وی در حاضر جوابی و سرعت پاسخگویی به سؤالات و شیوه سخنرانی خلقی بی مانند و مثال زدنی داشت. در کنار تدریس علوم حقوقی، به اشاعه و تبلیغ اسلامی و فرهنگی می پرداخت و کانونی برای دانشجویان حقوق و جوانان تحصیلکرده به نام رواق قرآن تأسیس کرد و در آن، دروسی مانند قرآن، منطق، فقه، ملل و نحل و تاریخ اسلام را درس می داد. آثار تألیفی و تحقیقی استاد سنگلجی عبارتند از: ۱ ـ دلائل السداد (در قواعد فقه و اجتهاد)، مقاصد الاصول (در فن اصول)، ۳ ـ ندای عشق (در فلسفه)، ۴ ـ خردسنج (در منطق فارسی)، ۵ ـ مصباح المیزان (در منطق)، ۶ ـ قانون رضاع در اسلام، ۷ـ میراث در اسلام، ۸ ـ کلیات عقود و ایقاعات، ۹ ـ رساله قضا و قدر، ۱۰ ـ تعلیقه بر مثنوی، ۱۱ ـ رساله تحقیق در ابطال تناسخ و اثبات معاد، ۱۲ ـ رساله در تشریع یا قانونگذاری در اسلام، ۱۳ ـ الوفایه فی تهذیب الکفایه ، ۱۴ ـ آیین دادرسی در اسلام، ۱۵ ـ منطق و فلسفه الهی (مدخل منظومه)، ۱۶ ـ تفسیر بر سور مقطعه، ۱۷ ـ تفسیر قرآن مجید. استاد شیخ محمد سنگلجی در چهاردهم شهریور ماه ۱۳۵۹ (ش) پس از ۸۴ سال عمر با عزت، در تهران دارفانی را وداع گفت.