سید محمدباقر نجفی

(1325 - 1381 هـ.خ)

وی شاگرد مکتب محیط طباطبایی و مرید شیوه انتقادی مجتبی مینوی، علامه محمدتقی جعفری بود. تحصیلات خود را در رشته‌های اقتصاد و حسابداری تا اخذ درجه دکتری ادامه داد؛ امّا علاقه و دلبستگی به مباحث ادبی و فلسفی و تاریخی او را به سوی مطالعه و پژوهش در مقولات مذکور سوق داد و از محضر استادانی؛ چون علاّمه سیّد محمّدحسین طباطبایی، جلال‌الدّین همایی، مجتبی مینوی، محمّد محیط طباطبایی، دکتر سیّد حسین نصر، پروفسور محمود حسابی و سیّد محمّد فرزان‌دانش اندوخت. سپس رخت اقامت در قاهره و جامعه الازهر افکند و مدّت زمانی به تکمیل آموخته‌های خود، به ویژه زبان عربی، تهیّه فهرست از نسخه‌های خطّی و مصریّه پرداخت. آن گاه به ایران بازگشت و در پژوهشکده علوم ارتباطی و توسعه ملّی به کار و تحقیق مشغول شد. وی تا آغاز جنگ تحمیلی و اشغال خرمشهر در آن شهر به سر برد و سپس در سال ۱۳۶۹ به آلمان مهاجرت کرد و تا پایان عمر در آن کشور زندگی کرد. از مرحوم استاد دکتر محمّدباقر نجفی نزدیک به ۶۰ اثر در دست است که جملگیِ آن‌ها نشانه‌هایی از روحِ تحقیق و دقّت و امانت علمی‌اند.