فرخنده پیشدادفر

(1328 هـ.خ)

بانو پیشدادفر به رغم معلولیت جسمی در نویسندگی زبردست و دارای طبعی سلیم است و به گفته خودش؛ در سال ۱۳۴۷ از طریق یک برنامه تلویزیونی از مکتب نجوا فرهنگ مردم را فراگرفته و به صورت افتخاری به گردآوری فرهنگ شفاهی مردم درتوجان مشغول است. این پژوهشگر هرمزگانی که از سال ۱۳۴۷ وارد صدا و سیمای مرکز خلیج فارس شد تا سال ۱۳۵۹ در این مرکز مشغول به کار بود و بعد نیز بازنشسته شد. از تالیفات وی که عمدتا بر پایه روایات شفاهی است می‌توان به "فرهنگ مردم درتوجان" اشاره کرد که سال ۸۰ چاپ شد و جلدهای یک تا پنج آن نیز مربوط به افسانه‌های مردم ایران زمین در فرهنگ درتوجان(جلد یک تا چهار برای کودکان، جلد پنجم برای نوجوانان) و جلدهای شش و هفت آداب و رسوم و واژه‌ها را دربر می‌گیرد. کتاب«فرهنگ مردم درتوجان» در مجموع در ۷جلد چاپ شده و به موضوع‌هایی شامل، آداب و رسوم مردم درتوجان، مسابقه کوها و گیاهان منطقه و روش استفاده، بیماری‌ها و روش درمان، بازی‌ها و دست نوشته‌های نجوا پرداخته است. آزادگان و آیین جهانداری گزیده‌ای از اشعار فردوسی از دیگر آثار فرخنده پیشدادفر است. کتاب‌های وی به دو گویش نوشته شده‌اند و مرجع خوبی برای دانش‌جویان و دانش‌آموزان محسوب می‌شوند. پیشدادفر با دلیل علاقه زیاد به تاریخ اجتماعی استان هرمزگان به خصوص درتوجان در سال‌های ۷۶ و ۸۱ تعداد ۳۹ قلم اشیاء مردم‌شناسی مربوط به درتوجان را به معاونت میراث فرهنگی استان اهدا کرده است. درتوجان منطقه‌ای در ۵۰ کیلومتری شرق بندرعباس بین حسنلنگی و بخش تخت واقع شده است.