پرویز بابایی

(1311 - 1403 هـ.خ)

دوازده ساله بود که پس از درگذشتِ پدرش در چاپخانه‌ای شاغل شد. در جریان این کار به کتاب و سیاست گرایش پیدا کرد و متعاقباً به فعالیت‌های سیاسی پیوست و دهه‌ها در این مسیر حرکت کرد. بابایی، نویسنده چپ گرا بود، وی در دوران نوجوانی به حزب توده ایران پیوست و در سال ۱۳۲۸ به زندان رفت، و در ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ از منتقدان حزب توده ایران شد و باز هم چندین مرتبه به زندان رفت و زبان انگلیسی را آموخت و ترجمه آثار چپ و مارکسیستی را ترجمه میکرد. او یکی از فعالان کانون نویسندگان ایران نیز بوده است. ترجمه‌ها و تالیف‌های او از میان‌سالی به بعد فزونی گرفت. ترجمه‌هایش عمدتاً در امتداد دغدغه‌ها و مضامین فلسفی و سیاسی مورد علاقه‌اش قرار داشت. تا کنون بیش از ۲۶ عنوان کتاب به ترجمه یا تالیف او منتشر شده است. از ترجمه‌های او: نظریهٔ تکامل اجتماعی، تاریخ عرب در قرون جدید، لودیگ فوئر باخ و ایدئولوژی آلمانی، کانت و فلسفه معاصر، فلسفهٔ تجربه‌گرا، از سقراط تا سارتر، م‍س‍ائ‍ل اس‍اس‍ی م‍ارک‍س‍ی‍س‍م‌، تاریخ مردمی جهان. تالیف‌های او: سوال و جوابی درباره‌ٔ ماهیت حزب توده، بازخوانی گوشه‌هایی از تاریخ معاصر ایران، ف‍ره‍ن‍گ اص‍طلاح‍ات ف‍ل‍س‍ف‍ه ان‍گ‍ل‍ی‍س‍ی – ف‍ارس‍ی‌، فرهنگ اصطلاحات و مکتب‌های سیاسی.