ویتالی گاریایف

(1910 - 1982 م)

ویتالی در چیتا زیر نظر هنرمند محلی ایوان سورکونوف تحصیل کرد و به روش مجلات محبوب آن زمان مانند اسمخاچ و اسپات لایت برای روزنامه مدرسه‌اش کاریکاتور کشید. ویتالی سعی می‌کرد به سبک ولادیمیر لبدف روی تصویرسازی کار کند. به عنوان یک دانش آموز، ابتدا نقاشی های دیگران را بر روی مشمع کف اتاق می‌کشید و سپس شروع به کشیدن نقاشی های خود کرد. ویتالی سرگرمی‌های دیگری هم داشت که به طراحی مربوط نمی شد. مثلاً در ۱۷ سالگی به سیرک و اپرا رفت و مشغول به کار شد. اما در نهایت تصمیم گرفت روی تولیدات نقاشی تمرکز کند. او همچنین شعرهایی به سبک مایاکوفسکی می سرود که به آسانی توسط روزنامه های چیتا منتشر می‌شد، به همین مناسبت هم با شاعران محلی آشنا شد و در انجمن نویسندگان پرولتری چیتا پذیرفته شد. اما شعر در زندگی بعدی او نقش کمتری نسبت به نقاشی‌هایی که او با آنها دست‌نوشته های خود را به تصویر می کشید، ایفا کرد. پس از فارغ التحصیلی از دبیرستان، در سال ۱۹۲۹ به مسکو رفت و وارد مدرسه عالی فنی مسکو شد و قرار بود در آنجا به عنوان طراح پل تحصیل کند. در آن لحظه، ملاقات سرنوشت ساز با مایاکوفسکی شاعر اتفاق افتاد. مایاکوفسکی به او کمک کرد تا دست‌نوشته‌ها . اشعارش را ارزیابی کند و بعداً توجه مایاکوفسکی به پوشه‌ای جلب شد که ویتالی نقاشی‌هایش را با آن حمل می‌کرد. اشعار ویتالی مورد توجه مایاکوفسکی قرار نگرفت، اما نقاشی‌هایش بسیار مایاکوفسکی را تحت تاثیر قرار داد. مایاکوفسکی ویتالی را متقاعد کرد که تخصص فنی خود را رها کند و در نقاشی و گرافیک تحصیل کند. خود مایاکوفسکی مدارک ویتالی را از مدرسه‌ی فنی تحویل گرفت و به همراه ویتالی نزد رئیس موسسه عالی هنری و فنی پاول نوویتسکی آمد و رییس موسسه را متقاعد کرد که برای مرد جوان امتحانی برگزار کند، اگرچه آزمون های پذیرش تا آن زمان به پایان رسیده بود. تحصیل ویتالی در این موسسه سرمنشا فعالیت‌های هنری و همکاری‌های او با نویسندگان کودک از جمله آگنیا بارتو شد. ویتالی جوایز متعددی در دوره کاری خود کسب کرد. او در فعالیت های عمومی فعال بود، اغلب با همکاران و هنردوستان صحبت می کرد و تاثیر زیادی بر نسل جوان هنرمندان کشورش داشت.