حسین ابو ترابیان

(1320 - 1381 هـ.خ)

ظاهراً نام او گاهی به اشتباه «حسن» نوشته شده‌است.وی در رشته دامپزشکی دانشگاه تهران، دکترایش را گرفت. او اگرچه در این رشته تحصیل کرد و سال‌ها مطب دامپزشکی‌اش نیز دایر بود؛ اما بیشترین فعالیتش در حوزه ترجمه آثار اجتماعی، سیاسی و ارتباطات بود و در چند دانشگاه تدریس می‌کرد؛ دانشگاه آزاد و نهاد ریاست جمهوری از جمله مکان‌هایی بود که او در آن‌ها تدریس داشت. مریم کنی، همسر ابوترابیان می‌گوید: «دکتر ابوترابیان در کلاس‌های درسش، امکان پرسش و پاسخ به دانشجویان می‌داد. او با دانشجویانش در مورد مسائل روز سیاسی و اجتماعی و تاریخ معاصر و نیز نقش ارتباطات در این بین گفت و گو می‌کرد. برای همین اغلب در کلاس‌های درس او تعداد زیادی دانشجو حضور پیدا می‌کردند و در پرسش و پاسخ، دیدگاه‌های خود را در مورد مسائل روز مطرح می‌کردند.» او اغلب کتاب‌هایی را از زبان انگلیسی به فارسی ترجمه می‌کرد که به نحوی به تاریخ معاصر ایران مربوط می‌شد. اغلب این کتاب‌ها در زمان چاپ خود، جنجالی شدند. مثلاً محتویات کتابی که او از خاطرات پرویز راجی با نام خدمتگزار تخت طاووس ترجمه کرد را راجی تأیید نکرده و گفته بود ترجمهٔ درستی از کتابش نیست. اما صحت مندرجات کتاب در خدمت تخت طاووس ترجمه حسن کامشاد را تأیید کرده بود. ابوترابیان در سال‌های آخر عمر، مشغول تدوین کتابی دربارهٔ تاریخ ایران بود که تنها توانست جلد نخست آن را به پایان برساند. این کتاب احتمالاً به حدود ۵ جلد می‌رسید.