ناصرالدین شاه حسینی

(1303 - 1395 هـ.خ)

استاد ناصرالدین شاه حسینی از محققان و استادان برجسته زبان و ادب فارسی بود. او سال ها در دانشگاه تهران درس خواند و درس داد. دکتر شاه‌حسینی تالیف‌ها و تصحیح‌های چندی از خود به یادگار نهاده که از جمله آن‌ها می توان به تصحیح دیوان سوزنی سمرقندی، تصحیح المعجم فی معاییر اشعارالعجم، شناخت شعر (عروض و قافیه)، یادداشت‌های استاد علامه همایی در حاشیه مجمع الفصحای هدایت و تمدن و فرهنگ ایران اشاره کرد. این چهره درخشان زبان و ادبیات فارسی مدیریت نشر هما (ناشر آثار استاد جلال‌الدین همایی) را نیز در کارنامه فرهنگی خود داشت. یکی از ویژگی های این استاد این بود که حدود ۵۰ سال پیش در رادیو به اتفاق استاد سعید نفیسی، استاد ضیاءالدین سجادی و استاد جلال‌الدین همایی، توانستند موج بزرگی را در ارتباط با زبان و ادبیات فارسی به راه اندازند. گرچه هریک از این چهار استاد مسیر علمی و سطح متفاوتی داشتند، اما می‌توان آنان را استوانه‌های معاصر زبان فارسی به شمار آورد، که دکتر شاه‌حسینی از این نگاه و به سبب خدمتی که در رادیو به زبان و ادب فارسی کرده، حقی بر گردن زبان و ادبیات فارسی دارند. همچنین دکتر شاه‌حسینی در تمام عمرش معلم بود؛ معلم بزرگ شد؛ معلم زیست و معلم وفات کرد. استاد شاه حسینی از هر نظر زندگی بسیار معلمانه یی داشت؛ درست همانند پدر خانمش، استاد جلال‌الدین همایی. استاد همایی نیز در مقطعی از زندگی خود آن‌قدر با سختی زندگی کرده بود که واقعاً پر از تهذیب نفس و سازگاری با عالم بود.